خرابی

بچه، مخصوصا بچه اول محتاج مادرشه تو خونه برای بازی و فعالیت، حالا شما مطمین باش به همون اندازه که براش وقت نمیزاری تو خونه به همون اندازه باید وقتی میری بیرون و مهمونی دنبالش بدویی و هی کنترلش کنی و هی حرفاتو نخونه. پس اگه قراره بیرون خونه مطیع شما باشه، توی خونه باهاش باش.... 

خرابی...

امروز ی تار موی سفید تو ابروهام دیدم،صداشو درنیاوردم. ولی تو خودم سروصدا شده...

این روزا زود میرنجم و البته به خودم حق میدم و اینجور نیست ک ناحق باشه ناراحتیم فقط مثل قبل صبر نمیکنم درمقابل بی مهری ها و کم توجهی ها... از جهاتی شاید خوب باشه که وادارم کنه به اصلاح ارتباطاتم اما خیلیی بیشتر اذیت میشم... 

خرابی...

اینجا نوشتن از واقعیت جدا نکرد منو.. 

من وقتی مینویسم حالم بهتر میشه. هرچی مینویسم بدون پاک نویسه و احساس و فکرامو با اولین کلماتی که به ذهنم میاد مینویسم. 

یعنی بنویسم دوباره...؟ 

میشناختم ادمی رو ک وبلاگ مینوشت و زمانی ک برای مشکلی پیش روانشناس رفت یکی از کارهایی ک روانشناس ازش خواست این بود که وبلاگشو حذف کنه. 

خرابی...

درحال حاضر هیچ دوستی ندارم. ک باهاش بحرفم. راکسی دوروبرم نیست؟ رضایت نسبی از خودم ندارم  

خرابی...

پذیرش یک واقعیت هر چند تلخ یا بد یا سخت یا خلاف علایق و افکار ما ب معنای تسلیم شدن نیست. بلکه حتی این پذیرش کمک میکنه با ذهن و دلی ارام تر و فعال تر اون واقعیت رو تغییر بدیم ب شکلی ک مورد پسند خودمونه. 

تا زمانیکه واقعیت رو نپذیریم در واقع دیدی بهش نداریم ک بخوایم حلش کنیم و ازش رد شیم. مثل سوارکاری ک برای رد کردن موانع ب خوبی اونهارو میبینه و قدم های اسبشو اندازه میکنه تا درست و ب موقع از روش بپرن 

خرابی...

آدما میتونن نقطه ی کور هم بشن، نقطه ی کور خودشون بشن. همون آدمایی رو میگم ک میتونن آرزوی هم باشن،  معجزه و نفس مسیحایی هم بشن... 

خرابی...

در نقطه ایی از زندگی هستم ک شب وختی سرمو میذارم رو بالشت دلم میخواد برای دقایقی فکر کنم ، خیلی چیزا هس ک دوس دارم بهشون فکر کنم. حس لذت بخشی داره اما تا سرمو میذارم رو بالشتو رفتم... 

 

خرابی...

سلام همه ی وبلاگیا.. 

دلم برای اینجا و وبلاگو هم وبلاگیا تنگ میشه.. 

گاهی خیلی دلم نوشتن میخواد.. 

روزای زیادی رو اینجا گذروندمو حسای زیادی رو از خودم نوشتم، از این وبلاگ استفاده کردم برای حال بهترم.. 

یاد همه ی روزاش و حالاش بخیر... 

هرکی از قدیم هست خوشال میشم از خوندن دوبارش... امیدوارم حالتون بهتر باشه هم وبلاگیای قدیمی :)   

خرابی...

در خود فروپاشی...  

عشق خراب میکنه .

عشق می سازه. 

عشق خراب میکنه و بعد می سازه. 

عشق ممکنه حتی اول بسازه و بعد خراب کنه. 

 

پ ن :   من همیشه علت و معلول رو در خودم جستجو کردم. گرچه گاهی عالم و آدمو مقصر اتفاقات زندگیم دونستم. اما همیشه خودم با خودم ب خودم برمیگردم. 

من بر اثر عشق فرو ریختم و ساختم اما یک احساس نارضایتی عمیقی در من هست که میگه بیش از اینا باید ساخته میشدی... 

خرابی...

یهنی چرا بهضی وختامن اینقد دلم ی عروسک می خواد. عروسکا... 

خرابی...